Acıtma Kendini
Gün olur
Biter tüm dizeler,
Silinir senli ve sensiz tüm satırlar.
Sevda çiçeği solgun.
Sarmış tüm odayı sigara kokusu...
Elimde düşeyazan bir kadeh.
Damlalar halinde dökülür
Gözyaşlarımla yarışan içkim her seferinde.
Dudaklarımda bir tebessüm.
Gözlerim nemli bakışlarda kayıp...
İsmin bir acı gibi ani ve geçici
Saplanır o an yüreğime.
Susarım.
Sevgimi hep aynı özlemle hatırlar
Ama seni yok sayarım.
Dışarıda en soğuğundan bir kasım gecesi,
Odada “November Rain” ile dolu bir esinti...
Yağmur dışarıda sensizliğe yağarken
İsmin sadece bir silüet
Aynı sendeki ben gibi....
Kalkarım o vakit ayağa.
Sımsıkı sarılırım kalbime...
Dudaklarımda artık ismin yok,
Sevgim ise her daim “Sen”.
Dudaklarımdan dökülürcesine bir telaş,
Hüzünlü titreyen bedenim
Hislerimin son haykırışı ile deli
Kabullendiğim doğrularım.
Evet!
Kendime yani sadece bana ait
Tesellim,
Hislerim,
Kalbim,
Ve son dileğim
Gün gelir sen de anlarsın;
Acıtma kendini......
Çarş. Haz. 18, 2008 1:53 pm
